Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 4 εγγραφές [1 - 4] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- φιξ 1 [fíks] Ε (άκλ.) : (για κατασκευή, αντικείμενο, συσκευή κτλ.) που είναι έτσι κατασκευασμένος (στο σύνολο ή σε τμήμα του), ώστε να μην αποσυναρμολογείται: Tα όργανα μέτρησης στο αυτοκίνητο (κοντέρ, στροφόμετρο κτλ.) είναι συνήθως ~ (κατασκευές).
[λόγ. < γαλλ. fixe]
- φιξ 2 : που είναι ορισμένος, σταθερός: Tιμές / ραντεβού ~.
[λόγ. < γαλλ. fixe]
- φιξάρισμα το [fiksárizma] Ο49 : η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του φιξάρω· σταθεροποίηση, οριστικοποίηση: ~ χρώματος / εικόνας. Tο ~ (του χρόνου) μιας συνάντησης.
[φιξαρισ- (φιξάρω) -μα]
- φιξάρω [fiksáro] -ομαι Ρ6 : δίνω μια τελική, οριστική και σταθερή μορφή σε κτ. (αντικείμενο, διαδικασία κτλ.), σταθεροποιώ, οριστικοποιώ. 1. σταθεροποιώ ένα χρώμα: Tα υφάσματα βάφονται και το χρώμα τους φιξάρεται. || (φωτογρ.) σταθεροποιώ (με χημικά υγρά) μια φωτογραφική εικό να (μετά την εμφάνιση) πάνω σε φιλμ, σε χαρτί ή σε άλλο υλικό. 2. οριστι κοποιώ: Tο ραντεβού είναι φιξαρισμένο για την Tετάρτη στις 5 μ.μ.
[γαλλ. fix(er) -άρω]
