Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
1 εγγραφή | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- τυγχάνω [tiŋxáno] Ρ αόρ. έτυχα, απαρέμφ. τύχει : (λόγ.) τυχαίνω1β. || (απρόσ.) συμβαίνει: Tυγχάνει να είναι γνωστός μου. (απαρχ.) ΦΡ εική* και ως έτυχε.
[λόγ. < αρχ. τυγχάνω]