Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 2 εγγραφές [1 - 2] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- τροχαίος ο [troxéos] Ο18 : (μετρ.) μετρικός πόδας που αποτελείται από δύο συλλαβές, μία τονισμένη και μία άτονη. || (στην αρχ. ελλην. μετρ.) η εναλλαγή μακρόχρονης και βραχύχρονης συλλαβής.
[λόγ. < αρχ. τρο χαῖος]
- τροχαίος -α -ο [troxéos] Ε4 : 1. που έχει σχέση με τα τροχοφόρα: Tροχαία κίνηση / παράβαση. Tροχαίο ατύχημα. Tο τροχαίο υλικό των σιδηροδρό μων. 2. (ως ουσ.) α. (οικ.) ο τροχαίος, αστυνομικός που ρυθμίζει την κίνηση των τροχοφόρων και των πεζών· τροχονόμος. β. Tροχαία, τμήμα της αστυνομίας αρμόδιο για την τροχαία κίνηση. γ. το τροχαίο, ατύχημα από σύγκρουση τροχοφόρων ή τραυματισμός πεζού από τροχοφόρο: Σκοτώθηκε σε τροχαίο.
[λόγ. τροχαί(α < τροχ(ός) -αία, θηλ. του -αίος) (ενν. αστυνομία) -ος (διαφ. το ελνστ. τροχαῖος `που τρέχει΄)]
