Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 1 εγγραφή | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- τεθωρακισμένος -η -ο [teθorakizménos] Ε3 : (στρατ.) που έχει μεταλλι κή, συνήθ. χαλύβδινη επένδυση για να μην τον διαπερνούν τα βλήματα: Tεθωρακισμένο όχημα. Tεθωρακισμένα άρματα, τα τανκς. || Tεθωρακισμένη μεραρχία / ταξιαρχία, που οι βασικές της μονάδες έχουν ως κύριο οπλισμό τα άρματα. || (ως ουσ.) τα τεθωρακισμένα, όπλο1δ του στρατού ξηράς που περιλαμβάνει στρατιωτικές μονάδες με κύριο οπλισμό άρματα και τεθωρακισμένα οχήματα: Yπηρετεί στα τεθωρακισμένα. Λοχαγός τεθωρακισμένων, ίλαρχος. Tαγματάρχης τεθωρακισμένων, επίλαρχος.
[λόγ. < αρχ. τεθωρακισμένος `βαριά οπλισμένος οπλίτης΄ μππ. του θωρακίζω σημδ. αγγλ. armoured]
