Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 5 εγγραφές [1 - 5] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- σύμπτωμα το [símptoma] Ο49 : 1.παθολογικό φαινόμενο που αποτελεί χαρακτηριστικό μιας συγκεκριμένης νόσου ή γενικότερα, μιας ανωμαλίας του οργανισμού: H διάγνωση στηρίζεται στη γνώση και στην αξιολόγηση των συμπτωμάτων. Ο βήχας είναι τυπικό ~ του κοκίτη. Aντικειμενικά συμπτώματα, που τα ανακαλύπτει ο γιατρός με κλινικές ή εργαστηριακές εξετάσεις. Yποκειμενικά συμπτώματα, που τα αισθάνεται ο ασθενής. 2. (μτφ.) για κτ. που αποτελεί ένδειξη, που μας βοηθάει να αποκαλύψουμε την ύπαρξη ή να προβλέψουμε την εξέλιξη μιας κατάστασης, συνήθ. αρνητικής: H νέκρωση της αγοράς είναι ένα από τα πρώτα συμπτώματα της επερχόμενης οικονομικής κρίσης. Παρατηρήθηκαν συμπτώματα απειθαρχίας στο στρατό.
[λόγ. < ελνστ. σύμπτωμα, αρχ. σημ.: `τυχαίο γεγονός΄]
- συμπτωματικός 1 -ή -ό [simptomatikós] Ε1 : που οφείλεται σε σύμπτωση· τυχαίος: H συνάντησή τους ήταν συμπτωματική. Δεν είναι συμπτωματικό το γεγονός ότι οι εξαγωγές μας μειώθηκαν. || Είναι συμπτωματικό ότι
συμπτωματικά ΕΠIΡΡ. [λόγ. < ελνστ. συμπτωματικός]
- συμπτωματικός 2 -ή -ό : που έχει σχέση με το σύμπτωμα μιας νόσου: Συμπτωματική θεραπεία, για την καταπολέμηση των συμπτωμάτων και όχι των αιτίων. ~ φορέας, που δεν είναι μόνο φορέας μιας νόσου αλλά έχει εκδηλώσει και τα συμπτώματά της. ANT ασυμπτωματικός.
[λόγ. < γαλλ. symptomatique < ελνστ. συμπτωματ- (σύμπτωμα) -ique = -ικός]
- συμπτωματολογία η [simptomatolojía] Ο25 : το σύνολο των συμπτωμάτων μιας νόσου: Kλινική ~. Ο καρκίνος παρουσιάζει βαριά ~.
[λόγ. < γαλλ. symptomatologie < ελνστ. συμπτωματ- (σύμπτωμα) -ο- + -logie = -λογία]
- συμπτωματολογικός -ή -ό [simptomatolojikós] Ε1 : που αναφέρεται στη συμπτωματολογία.
[λόγ. < γαλλ. symptomatologique < symptomato log(ie) = συμπτωματολογ(ία) -ique = -ικός]
