Λεξικό της κοινής νεοελληνικής

Αναζήτηση για: συντακτικός

συντακτικός ¹ -ή -ό [sindaktikós] Ε1 : I1.που έχει σχέση με τη σύνταξη ή με το συντακτικό: Συντακτικό λάθος, σολοικισμός. Συντακτική ανάλυση μιας πρότασης. Συντακτικές και γραμματικές ασκήσεις. 2. (πληροφ.) που αναφέρεται στη σύνταξη μιας γλώσσας προγραμματισμού. II. που έχει σχέση με τη σύνταξη ή με τους συντάκτες ενός εντύπου: H συντακτική επιτροπή / το συντακτικό προσωπικό μιας εφημερίδας / ενός περιοδικού.
[λόγ.: I1: ελνστ. συντακτικός `που οργανώνει΄, κατά τη σημ. της λ. σύντα ξη2_2α σημδ. γαλλ. syntaxique < syntaxe < ελνστ. σύνταξις· Ι2: σημδ. αγγλ. syntax (< ελνστ. σύνταξις)· ΙΙ: κατά τη σημ. του συντάκτης]

συντακτικός ² -ή -ό : που έχει σχέση με το σύνταγμα ¹, με τη σύνταξη ή με την τροποποίηση του συντάγματος: Συντακτική πράξη, με την οποία καταργείται ή τροποποιείται μια διάταξη του συντάγματος. Συντακτική συνέλευση, που συγκαλείται για να συντάξει ένα σύνταγμα· (πρβ. εθνοσυνέ λευση).
[λόγ. < ελνστ. συντακτικός `που οργανώνει΄ κατά τη λ. σύνταγμα ¹ σημδ. γαλλ. constituant]

Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα