Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 1 εγγραφή | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- σμπαραλιάζω [zbaralázo] -ομαι Ρ2.1 : (οικ.) 1. προκαλώ μεγάλη σωματική ή ψυχική φθορά σε κπ.: Tον σμπαράλιασε η γρίπη, τον εξασθένισε, τον διέλυσε. Είμαι / νιώθω σμπαραλιασμένος. Tα νεύρα μου είναι σμπαραλιασμένα. 2. κάνω κτ. κομμάτια, συντρίμμια, θρύψαλα: Tο σμπαράλια σες το αυτοκίνητο. || Σμπαράλιασε η υπηρεσία, αποδιοργανώθηκε.
[σμπαράλ(ια) -ιάζω]
