Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 1 εγγραφή | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- πρωτάκουστος -η -ο [protákustos] Ε5 : 1. για να χαρακτηρίσουμε αρνητικά και με ιδιαίτερη έμφαση κτ. που ξεπερνάει κάθε προηγούμενη και ανάλογη εμπειρία: Ο τρόπος με τον οποίο προσπαθεί να δικαιολογηθεί είναι ~. || πρωτοφανής: Πρωτάκουστη θρασύτητα. Πρωτάκουστο περιστατικό. Είναι πρωτάκουστο αυτό που συνέβη. 2. (σπάν.) για κτ. μοναδι κό, που ακούγεται για πρώτη φορά: Hχούσε μια πρωτάκουστη μελωδία.
[λόγ. πρωτ(ο)- + ακουσ- (ακούω) -τος]
