Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 1 εγγραφή | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- ονομαστικός -ή -ό [onomastikós] Ε1 : 1. που έχει σχέση με το όνομα ενός ή περισσότερων προσώπων: H ονομαστική γιορτή* κάποιου. α. που γίνεται με τη χρήση του ονόματος κάποιου: Ονομαστική πρόσκληση. Tο νομοσχέδιο ψηφίστηκε με ονομαστική ψηφοφορία. β. που περιλαμβάνει ονόματα προσώπων: ~ κατάλογος. Ονομαστική κατάσταση. 2. (οικον.) α. (για τίτλο) που εκδίδεται στο όνομα ενός ορισμένου προσώπου. ANT ανώνυμος: Ονομαστικές μετοχές. β. που ισχύει ή υπάρχει μόνο τυπικά. ANT πραγματικός: Ονομαστικό κεφάλαιο. ~ μισθός, που συμπεριλαμβά νει και τις κρατήσεις. || ANT τρέχων: H ονομαστική αξία ενός τραπεζογραμματίου / ομολόγου.
ονομαστικά & ονομαστικώς ΕΠIΡΡ ιδίως στη σημ. 1α. [λόγ. < αρχ. ὀνομαστικός `που ανήκει στο ονομάτισμα΄ σημδ. γαλλ. nominatif, nominal· λόγ. < ελνστ. ὀνομαστικῶς]
