Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 4 εγγραφές [1 - 4] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- κομπλέ [komblé & komplé] Ε (άκλ.) : (προφ.) 1. που είναι πλήρης, συμπληρωμένος, κυρίως για κλειστούς χώρους ομαδικών συναθροίσεων: H αίθουσα είναι ~. 2. που έχει όλα του τα εξαρτήματα ή όλα του τα κομμάτια: Σερβίτσιο ~.
[λόγ. < γαλλ. complet]
- κόμπλεξ το [kómbleks & kómpleks] Ο (άκλ.) : σύμπλεγμα κατωτερότητας, αίσθημα μειονεξίας: Είναι γεμάτη ~. Προσπαθεί να ξεπεράσει τα ~ του.
[λόγ. < αγγλ. complex < γερμ. Komplex ( [-éks] )]
- κομπλεξάρω [kombleksáro & kompleksáro] -ομαι Ρ6 : (οικ.) κάνω κπ. να αισθανθεί μειονεκτικά, υπερτονίζοντας και προβάλλοντας προσόντα δικά μου ή άλλων, που αυτός δε διαθέτει.
[κόμπλεξ -άρω]
- κομπλεξικός -ή -ό [kombleksikós & kompleksikós] Ε1 : για πρόσωπο που κατέχεται από κόμπλεξ ή για εκδηλώσεις που είναι αποτέλεσμα διάφορων κόμπλεξ: Είναι ~ άνθρωπος και ως ουσ. ο κομπλεξικός. Kομπλεξική συμπεριφορά.
[λόγ. κόμπλεξ -ικός απόδ. γαλλ. complexé]
