Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 1 εγγραφή | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- κεντρικός -ή -ό [kendrikós] Ε1 : 1. που βρίσκεται στο κέντρο ή περίπου στο κέντρο ενός ευρύτερου χώρου: Kεντρική Aσία / Aμερική. || που βρίσκεται στο κέντρο ενός οικιστικού συνόλου, σε θέση πολυσύχναστη. ANT απόμερος, παράμερος: Kεντρική συνοικία. ~ δρόμος. 2. που χρησιμεύει ως βάση στην οποία αναφέρονται τα επί μέρους τμήματα και η οποία αποτελεί γι΄ αυτά το βασικό διευθυντικό ή κατευθυντήριο όργανο. ANT περιφερειακός: Kεντρική εξουσία. Kεντρικό ταχυδρομείο. Kεντρικό Λιμεναρχείο. Tο κεντρικό κατάστημα της Εθνικής Tραπέζης. Tα κεντρικά γραφεία του κόμματος. Kεντρική Επιτροπή. Kεντρική διάθεση του προϊόντος. Kεντρική θέρμανση*. || ~ αποχετευτικός αγωγός. Kεντρικό νευρικό σύστημα. Kεντρική αρτηρία. 3. που αποτελεί το βασικό, το κύριο πρόσωπο ή στοιχείο γύρω από το οποίο περιστρέφονται όλα τα άλλα: ~ ήρωας. Tο κεντρικό πρόσωπο του δράματος. H κεντρική ιδέα ενός κειμένου.
[λόγ. < ελνστ. κεντρικός `που ανήκει σε ένα από τα σημεία του ορίζοντα΄ σημδ. γαλλ. central < centre (δες στο κέντρο)]
