Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 1 εγγραφή | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- κήνσορας ο [kínsoras] Ο5 : ΣYN τιμητής. 1. αξιωματούχος στην αρχαία Ρώμη, που είχε ως έργο να εκτιμά την περιουσία και να ελέγχει τα ήθη των πολιτών. 2. (μτφ.) άνθρωπος που κρίνει και επικρίνει τις γνώμες και τις πράξεις των άλλων: Kήνσορες της δημόσιας ζωής.
[λόγ. < ελνστ. κήνσωρ, αιτ. -ορα < λατ. censor]
