Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 4 εγγραφές [1 - 4] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- βότανο το [vótano] Ο42 : 1. φυτό με ιδιότητες: α. θεραπευτικές, φαρμακευτικές: Πολλά φάρμακα έχουν ως βασικό τους συστατικό τα βότανα. β. μαγικές, υπερφυσικές: Tο ~ της αγάπης / της νιότης. || (επέκτ.) φάρμακο ή φίλτρο που παρασκευάζεται από βότανα και έχει τις αντίστοιχες ιδιότητες: Tου ΄δωσε ~ και τον ξελόγιασε. 2. κάθε ποώδες, αυτοφυές φυτό. || (ειδικότ.) ζιζάνιο.
[μσν. βότανον < βοταν(ίζω) -ον (αναδρ. σχημ.)]
- βοτανολογία η [votanolojía] Ο25 : (παρωχ.) βοτανική.
[λόγ. < γαλλ. botanologie < αρχ. βοτάν(η) -ο- + -logie = -λογία]
- βοτανολογικός -ή -ό [votanolojikós] Ε1 : που ανήκει ή που αναφέρεται στη βοτανολογία ή στο βοτανολόγο: Bοτανολογικό σύγγραμμα.
[λόγ. < γαλλ. botanologique < botano log(ie) = βοτανολογ(ία) -ique = -ικός]
