Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 1 εγγραφή | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- βρασμός ο [vrazmós] Ο17 : (λόγ.) 1. η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του βρά ζω. || (φυσ.) το φαινόμενο που συνοδεύει τη μετάβαση ενός υγρού σε κατάσταση αερίου: H θερμοκρασία βρασμού για κάθε υγρό εξαρτάται και από την ατμοσφαιρική πίεση. Σημείο βρασμού, η θερμοκρασία κατά την οποία αρχίζει να βράζει ένα υγρό. 2. (μτφ.) ψυχική ένταση, ταραχή: ~ ψυχικής ορμής, ψυχική ταραχή που υπό την επήρειά της αποφασίζεται και τελείται το αδίκημα της ανθρωποκτονίας. ΦΡ εν βρασμώ ψυχής, για πράξεις που γίνονται υπό το κράτος μεγάλης ψυχικής αναταραχής: Mην τον παρεξηγείς, όσα έκανε, τα έκανε εν βρασμώ ψυχής.
[λόγ. < ελνστ. βρασμός]
