Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 1 εγγραφή | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- βεντάλια η [vendála] & βεντάγια η [vendája] Ο25α : αντικείμενο από ύφασμα ή χαρτί, σε σχήμα στρόγγυλο ή πτυσσόμενου ημικυκλίου, που μετατοπίζει τον αέρα και δροσίζει κυρίως το πρόσωπο: Aνοιχτή / κλειστή ~. ~ από φτερά. Σπανιόλικη / κινέζικη ~. Έκανε αέρα με μια ~. || Σε σχήμα βεντάλιας, που έχει σχήμα ημικυκλικό σαν ανοιχτή βεντάλια.
[ιταλ. ventaglio, ventaio (η αλλ. γένους ίσως σε ιταλ. διάλ. με βάση παλαιότ. ventaglia `άνοιγμα στο κάτω μέρος της περικεφαλαίας για την είσοδο του αέρα΄)]
