Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 2 εγγραφές [1 - 2] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- βαλβίδα 1 η [valvíδa] Ο26 : μηχανισμός που, λειτουργώντας ρυθμιστικά, επιτρέπει ή διακόπτει τη ροή ενός υγρού ή αερίου και εμποδίζει την παλινδρόμησή του. α. (μηχ.) Aυτόματη / ασφαλιστική / μεταλλική ~. ~ αναρρόφησης / διαρροής. Ο κινητήρας της μοτοσικλέτας έχει δύο βαλβίδες στον κάθε κύλινδρο. β. (ανατ.) Kαρδιακή / φλεβική ~. Tοποθέτηση τεχνητής καρδιακής βαλβίδας.
[λόγ. < γαλλ. valv(e) -ίς > -ίδα με σφαλερή ταύτιση με το αρχ. βαλβίς (δες βαλβίδα 2)]
- βαλβίδα 2 η : ειδικός χώρος σε στάδια, που χρησιμοποιείται ως αφετηρία από αθλητές των ρίψεων (σφαίρα, σφύρα, δίσκος, ακόντιο) ή των αλμάτων (μήκος, επί κοντώ): H βολή ακυρώθηκε, γιατί ο σφαιροβόλος πάτησε έξω από τη ~.
[λόγ. < αρχ. βαλβίς, αιτ. -ίδα]
