Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 1 εγγραφή | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- αναφιλητό το [anafilitó] Ο38 : απότομη και θορυβώδης εισπνοή και εκπνοή που οφείλεται σε συσπάσεις του διαφράγματος και δημιουργείται συνήθ. κατά το κλάμα· (πρβ. λυγμός): Aκούστηκε ένα ~. || (πληθ.): Ξεσπώ σε αναφιλητά. Tο στήθος / οι ώμοι της τραντάζονταν από τα αναφιλητά. Έκλαιγε με αναφιλητά, έτσι που θα τον λυπόταν κι ο χειρότερος εχθρός του.
[ίσως αρχ. ρ. ἀναφλ(ύω) `κοχλάζω (για υγρό που βράζει)΄ -ητό με ανάπτ. [i] για διάσπ. του συμφ. συμπλ.]
