Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 1 εγγραφή | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- -ιάτης [iátis] θηλ. -ιάτισσα [iátisa] (η προφορά του [(ia)] εξαρτάται από το σύμφωνο που προηγείται) : επίθημα για το σχηματισμό: 1. πατριδωνυμικών ουσιαστικών παράγωγων από ονόματα περιοχών ή πόλεων: (Mύκονος) Mυκονιάτης - Mυκονιάτισσα, (Σπάρτη) Σπαρτιάτης - Σπαρτιάτισσα, (Mάνη) Mανιάτης - Mανιάτισσα. || κατάληξη επωνύμων. 2. ουσιαστικών στα οποία δηλώνει το πρόσωπο που προέρχεται από αυτό που εκφράζει η πρωτότυπη λέξη ή έχει τα χαρακτηριστικά και τις ιδιότητες που αυτή συνεπάγεται: (αγώγι) αγωγιάτης - αγωγιάτισσα.
[αρχ. μετουσ. επίθημα πατριδων. ουσ. -ιάτης (< -άτης σε λ. που το θέμα τους έληγε σε -ι: αρχ. Ἀσι-άτης): αρχ. Σπαρτ-ιάτης (< Σπάρτ-η) με συνίζ. για αποφυγή της χασμ.· -ιάτ(ης) -ισσα]
