ΛΗΜΜΑ

• ἐπαινέω
• ρήμα
• ἐπαινῶ

ΣΗΜΑΣΙΟΛΟΓΙΚΟ

• Α. ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟ 1. επαινώ, εγκωμιάζω, εγκρίνω |με αιτ. προσ. |με αιτ. προσ. και πράγμ. |με γεν. |με αιτ. και με εμπρόθετο προσδιορισμό |επικροτώ, συναινώ, συμφωνώ |απόλ. 2. ενθαρρύνω, ευνοώ, προτρέπω |με απρφ. 3. αρνούμαι ευχαριστώντας ευγενικά Β. ΜΕΣΟ κυρίως ο μέλλ., με ενεργητική σημασία Γ. ΠΑΘΗΤΙΚΟ επαινούμαι, εγκωμιάζομαι, εγκρίνομαι

Εμφάνιση/Απόκρυψη Σημασιολογίας

• Α. ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟ
• 1. επαινώ, εγκωμιάζω, εγκρίνω
• με αιτ. προσ.
• ΘΕΟΓΝ ελεγ 1.797 τοὺς ἀγαθοὺς ἄλλος μάλα μέμφεται͵ ἄλλος ἐπαινεῖ
• ΘΟΥΚ 2.35.1 οἱ μὲν πολλοὶ τῶν ἐνθάδε ἤδη εἰρηκότων ἐπαινοῦσι τὸν προσθέντα τῷ νόμῳ τὸν λόγον τόνδε
• με αιτ. προσ. και πράγμ.
• ΠΛ Συμπ 222a ταῦτ΄ ἐστίν,...ἃ ἐγὼ Σωκράτη ἐπαινῶ
• με γεν.
• ΞΕΝ Ελλ 7.5.8 ἐπαινῶ αὐτοῦ ὅτι τὸ στρατόπεδον ἐν τῷ τείχει τῶν Τεγεατῶν ἐποιήσατο
• με αιτ. και με εμπρόθετο προσδιορισμό
• ΠΛ Κλειτ 410e τὰ μὲν ἐπαινῶ σε πρὸς Λυσίαν καὶ πρὸς τοὺς ἄλλους
• επικροτώ, συναινώ, συμφωνώ
• απόλ.
• ΘΟΥΚ 4.65.2 ἐπαινεσάντων δὲ αὐτῶν ἐποιοῦντο τὴν ὁμολογίαν
• ΕΥΡ Βακ 1193 ΑΓ. ἐπαινεῖς; ΧΟ. ἐπαινῶ.
• 2. ενθαρρύνω, ευνοώ, προτρέπω
• με απρφ.
• ΑΙΣΧ Ικ 996 ὑμᾶς δ΄ ἐπαινῶ μὴ καταισχύνειν ἐμέ
• 3. αρνούμαι ευχαριστώντας ευγενικά
• ΞΕΝ Συμπ 1.7 ἐπαινοῦντες τὴν κλῆσιν οὐχ ὑπισχνοῦντο συνδειπνήσειν
• Β. ΜΕΣΟ κυρίως ο μέλλ., με ενεργητική σημασία
• ΔΗΜ 21.73 τὸν δ΄ ἐπαινέσεσθαι μετὰ ταῦτ΄ ἀνασχόμενον...ἔμελλον
• ΠΛ Πολ 379e τὴν δὲ τῶν ὅρκων καὶ σπονδῶν σύγχυσιν…οὐκ ἐπαινεσόμεθα
• Γ. ΠΑΘΗΤΙΚΟ επαινούμαι, εγκωμιάζομαι, εγκρίνομαι
• ΘΟΥΚ 2.25.3 πρῶτος τῶν κατὰ τὸν πόλεμον ἐπῃνέθη
• ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1106a κατὰ δὲ τὰς ἀρετὰς καὶ τὰς κακίας ἐπαινούμεθα ἢ ψεγόμεθα

ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΟ

• < ΕΠΑΙΝΟΣ >

ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΚΟ

• Ρ3
• ἐπαινῶ, ἐπῄνουν, ἐπαινέσω, ἐπῄνεσα, ἐπῄνεκα
• ἐπαινέσομαι, ἐπῃνεσάμην και ἐπῃνησάμην, ἐπῄνημαι
• παθ. μέλλ. ἐπαινεθήσομαι, παθ. αόρ. ἐπῃνέθην
• αιολ. ἐπαίνημι

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΛΕΞΕΩΝ

• ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟ ΣΤΗΝ ΚΛΑΣΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
  • ουσιαστικά: αἰνέτης, ἔπαινος, ἐπαίνεσις, ἐπαινέτης
  • ρήματα: αἰνέω-ῶ ή αἰνίζομαι 'επικυρώνω, ψηφίζω', ἀντεπαινέω-ῶ, προσεπαινέω-ῶ 'επαινώ', συνεπαινέω-ῶ, ὑπερεπαινέω-ῶ
  • επίθετα: πολύαινος 'δοξασμένος', ἀξιέπαινος
• ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΣΤΗ ΛΟΓΙΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ
  • ουσιαστικά: αἴνεσις
  • επίθετα: ἀξιεπαίνετος, φιλέπαινος
• ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ ΔΗΜΩΔΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
  • Επιτομή Λεξικού Κριαρά %αιν%
• ΝΕΟΛΟΓΙΣΜΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΩΣ ΚΑΙ ΤΟΝ 19ο ΑΙΩΝΑ
  • επαινοθηρία, επαινολόγος, επαινοκοπέω-ώ
• ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
  • Λεξικό Γεωργακά %αιν%
  • Λεξικό Κοινής Νεοελληνικής %αιν%
• ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΔΙΑΛΕΚΤΟΙ
  • Τσακων. έπαινε 'έπαινος', Τσακων. επαινού 'επαινώ'