Dictionary of Standard Modern Greek
| 1 item total | << First < Previous Next > Last >> |
- επίγειος -α -ο [epíjios] Ε6 : α.που αναφέρεται και ιδίως βρίσκεται στη γη ως χώρο κατοικίας και δραστηριότητας των ανθρώπων· (πρβ. εγκόσμιος). ANT ουράνιος, επουράνιος: Επίγεια ζωή. Επίγεια αγαθά. (έκφρ.) ~ παράδεισος, εξαιρετικά ωραίος και ευχάριστος τόπος διαμονής. || (ως ουσ.) τα επίγεια, τα υλικά αγαθά. β. που αναφέρεται και ιδίως βρίσκεται στην επιφάνεια της ξηράς· (πρβ. υπόγειος, εναέριος, θαλάσσιος): ~ στόχος. Επίγειες ενδείξεις για επικείμενο σεισμό. || (βοτ.) ~ βλαστός, που βρίσκεται πάνω από την επιφάνεια του εδάφους.
[λόγ. < αρχ. ἐπίγειος]
