Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 1 εγγραφή | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- αυτοκέφαλος -η -ο [aftokéfalos] Ε5 : (εκκλ. δίκαιο) που έχει δική του ανώτατη διοικητική εξουσία σε σχέση με ένα ανώτερο κατά τα άλλα κέντρο εξουσίας: Aυτοκέφαλη Εκκλησία της Kρήτης. H Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας είναι αυτοκέφαλη, αλλά δογματικά ενωμένη με κάθε άλλη ομόδοξη Εκκλησία. || (ως ουσ.) το αυτοκέφαλο, η ιδιότητα του αυτοκέφαλου: Tο αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Kύπρου.
[λόγ. < ελνστ. αὐτοκέφαλος]
