• 1)
  • α) Μικρό παιδί:
    • (Θυσ. 591), (Δούκ. 435⁷)·
    • (προκ. για τον Έρωτα):
      • (Λίβ. P 1307)·
  • β) βρέφος, μωρό:
    • όταν εγεννήθη το παιδίον … είπεν: « …». Και είδεν πας άνθρωπος και εξενίστη πώς εσύντυχεν το παιδάριον (Διήγ. Αλ. V 27).
• 2) (Μειωτ. προκ. για νεαρό και ανώριμο άτομο) παιδαρέλι:
  • ουδέν σας πέβει 'ς βασιλιά, μόνον εισέ παιδάρι (Αλεξ. 717).
• 3) Νεαρός δούλος, υπηρέτης:
  • (Χούμνου, Κοσμογ. 1636).
• 4) Νεαρό πτηνό ή ζώο:
  • (Ορνεοσ. αγρ. 539²³).

[αρχ. ουσ. παιδάριον. Η λ. και σήμ. (‑ο)]