• 1) Κόκαλο:
  • (Προδρ. IV 623), (Γεωργηλ., Βελ. Λ 504), (Πόλ. Τρωάδ. 4117).
• 2) Ελεφαντόδοντο:
  • ο ελέφας … ταύτα προσεφθέγξατο …: « … τα οστέα μου ποιούν μεγάλας χρείας …» (Διήγ. παιδ. 914).
• 3)
  • α) Κέρατο ελαφιού:
    • οστέον αυτού (ενν. ελάφου) εάν θυμιάσει τις, ουδέποτε οσμήν δράκοντος θεωρήσεις (Φυσιολ. (Kaim.) 100¹¹)·
  • β) (προκ. για το στερεό σωματίδιο που βρισκόταν μερικές φορές στην καρδιά του ελαφιού και θεωρούνταν ισχυρό φάρμακο):
    • το οστούν του ελάφου και το οστούν της καρδίας βράσον και δος πιείν (Σταφ., Ιατροσ. 342).
• 4) Πυρήνας καρπού, κουκούτσι:
  • Του φοινικίου το οστέον έχει ωσάν τσίπαν (Σταφ., Ιατροσ. 7).

• Έκφρ.
• Οστούν εκ των οστέων μου = προκ. για κατιόντες συγγενείς (βλ. και Π.Δ. Γέν. 2, 23):
  • (Κομν. Διδασκ. Δ 8).
  • Φρ.
  • Άπτομαι (τινός) μέχρις οστών = συγκινώ κάπ. βαθύτατα:
    • (Notizb. 76).

[αρχ. ουσ. οστέον. Ο πληθ. οστία ήδη μτγν. Διάφ. τ. της λ. σήμ. ιδιωμ. Τ. οστό σήμ.]