• Λίγο:
  • Εύλογον έναι τό ζητούν, μηδέν τους παρακούσεις, ανάπαυσέ τους ολιγού (Φαλιέρ., Λόγ. 88 (έκδ. ολίγον· διόρθ. Κριαράς)).

[γεν. του επιθ. ολίγος ως επίρρ. αναλογ. με άλλα επιρρ. από γεν.· πβ. και γεν. μικρού επιρρ. (βλ. μικρός). Τ. ολίγον, λίγου στο Somav.]

• Λιπόσαρκος, ισχνός:
  • σώμα ολιγόυλον (Μάρκ., Βουλκ. 348¹⁷).

[<επίθ. ολίγος + ουσ. ύλη. Η λ. το 12. αι.]

• 1) (Προκ. για μέγεθος, ποσότητα, βαθμό, κλπ.) λιγάκι:
  • ήτον (ενν. ο τράχηλός της) μακρύς 'λιγούτσικον (Μαρκάδ. 51)·
  • ενύσταζεν (ενν. η κόρη) 'λιγούτσικον (Αχιλλ. O 420· Αιτωλ., Μύθ. 113¹¹)·
  • έκφρ. ολιγούτσικον ολιγούτσικον = λίγο λίγο, σε μικρές ποσότητες:
    • (Σταφ., Ιατροσ. 2⁵²).
• 2) (Χρον.) για μικρό χρονικό διάστημα, για λίγο:
  • Εστάθην (ενν. ο μισέρ Ασελής) ολιγούτσικον και λέγει τον λαόν του (Χρον. Μορ. P 5358).
• 3) Με λίγα λόγια, με συντομία:
  • (Συναξ. γυν. 456)·
  • θέλω να ειπώ ολιγούτσικο και να μηδέν βαρύνει τον διαβαστήν και ακροαστήν (Συναξ. γυν. 135).

• Η λ. ως ουδ. επιθ. (άκλ.) =
  • α) λίγος:
    • ολιγούτσικο άμμος ή χώμα (Ροδινός 134)·
  • β) (προκ. για μέρος, τμήμα ενός συνόλου) λίγα:
    • εκ τα πολλά ελιγούτσικον εγώ να αποδείξω (Ντελλαπ., Ερωτήμ. 1018).

[ουδ. του επιθ. ολιγούτσικος ως επίρρ.]

• 1) Πολύ μικρός σε αριθμό ή ποσότητα, λιγοστός, ελάχιστος:
  • εις μέρες ολιγούτσικες έφτασαν στην Μισσίνα (Αχέλ. 592)·
  • ψωμίν λιγούτσικον (Προδρ. IV 245 χφ P κριτ. υπ).
• 2) (Προκ. για χώρο) που έχει πολύ μικρή έκταση:
  • (Σπαν. (Μαυρ.) P 32).
• 3) (Προκ. για χρόνο) που διαρκεί πολύ λίγο, πολύ σύντομος:
  • εις ολιγούτσικον καιρόν τρια βγαίνουν βλασταράκια (Χούμνου, Κοσμογ. 394· Ερωφ. Έ 416).
• 4) Σύντομος:
  • άφες κι εμέν να είπω μικρά και ολιγούτσικα (Διήγ. παιδ. 358).
• 5) (Με αφηρημένο ουσ.) πολύ λίγος, πολύ μικρός· αδύναμος:
  • με ολιγούτσικην χαράν επαρηγόρα τούτον (Θησ. Δ́ [31⁴]· Λίβ. Esc. 3947).

[<επιθ. ολίγος + κατάλ. ‑ούτσικος. Ο τ. λι‑ στο Du Cange (λ. ολιγούτζικος) και σήμ. Η λ. στο Meursius (‑τζ‑) και σήμ. ποντ.]