• Ά Αμτβ.
  • 1)
    • α) Περνώ ευχάριστα τον καιρό μου, χαίρομαι· διασκεδάζω:
      • παιγνίδια και κουτσουνικά πάντά 'βανα στο νου μου και μετ’ αυτά εξεφάντωνα (Ερωτόκρ. Ά 977· Βέλθ. 1084)·
    • β) (ερωτικά):
      • (Πανώρ. Γ́ 230)·
    • γ) (μεταφ.):
      • γιατ’, άπονε (ενν. Έρωτα), όντα θες να ξεφαντώσεις, τσ’ ανθρώπους συντηράς μόνο να σφάξεις (Πιστ. βοσκ. III 2, 49).
  • 2) Γλεντώ, γλεντοκοπώ:
    • θέλομεν χαρεί και ξεφαντώσει με τα τραγούδια, με ψωμί και βρώση (Βοσκοπ. 125· Ευγέν. 457).
• Β́ Μτβ.
  • 1) Κάνω να εμφανιστεί κάπ. ή κ.:
    • να σπείρεις (ενν. Γιαζόνε) την σπορά αυτή, πολύ να ξεφαντώσεις τους πολεμάρχους σήμερον (Ιντ. κρ. θεάτρ. Γ́ 5).
  • 2) Ξοδεύω κ. για εορταστική συνεστίαση:
    • (Διαθ. 17. αι. 10³⁰).
  • 3)
    • α) Χαίρομαι, απολαμβάνω:
      • ωσάν … εις παραδείσους επιγείους …, ξεφαντώνομεν τον κόσμον (Πηγά, Χρυσοπ. 306 (4))·
    • β) φρ. ξεφαντώνω το κορμί μου = παρέχω στον εαυτό μου σωματικές απολαύσεις:
      • (Πηγά, Χρυσοπ. 65 (29)).

[<*εκφαντώ (πβ. μτγν. εκφαντεύω, L‑S Suppl.) <μτγν. επίθ. έκφαντος (πβ. ιδιωμ. ξέφαντος, Βλαστός 225, Ξανθιν.). Τ. ξηφαντώννω στο Meursius (‑όννειν) και σήμ. κυπρ. Η λ. στο Βλάχ. και σήμ.]