• 1)
  • α) Με μυστικότητα, κρυφά:
    • συνιβάζεται κρυφά με έναν καραβοκύρην να τον επάρει μυστικώς (Ιμπ. 644)·
  • β) εμπιστευτικά, ιδιαιτέρως:
    • κράζει τον αμιράλην του και μυστικώς του είπεν (Χρον. Μορ. Η 2179).
• 2) Πνευματικά, νοερά:
  • τῃ Αγίᾳ Τριάδι παρίσταται (ενν. ο φρόνιμος) μυστικώς (Ναθαναήλ Μπέρτου, Ομιλίαι IV 67).

[μτγν. επίρρ. μυστικώς]