• 1)
  • α) Γυναίκα επιδέξια, ικανή· τεχνίτρα:
    • (Σαχλ. Á PM 317), (Φορτουν. Β́ 429)·
  • β) γυναίκα πανούργα, πολυμήχανη:
    • Χαρά στην την κυρ' αλωπού, …, υγείαν στην μαστόρισσαν (Διήγ. παιδ. 271).
• 2) Προκ. για ανήθικη γυναίκα, πόρνη:
  • μαστόρισσες, μαυλίστρες καμωμένες (Σαχλ., Αφήγ. 641).
• 3) Μοδίστρα:
  • να πάτε ς' τση μαστόρισσας … ανίσως … κι εβγόδωσε τα ρούχα (Φορτουν. Έ 4).
• 4) Ως προσφών. για τη σύζυγο του «μάστορα», του αφεντικού (ή: γυναίκα «μάστορας»):
  • Του μακελλάρη την γυνήν ηρξάμην κολακεύειν: «Κυρά … μαστόρισσα …» (Προδρ. III 273-34 χφ P κριτ. υπ).

[<ουσ. μάστορας + κατάλ. ‑ισσα. Η λ. στο Somav. και σήμ.]