• I. Ενεργ.
  • Ά Μτβ.
    • 1) Κάνω κ. εύπλαστο, κατεργάζομαι:
      • το σίδερο … δε μαλάσσεται ποσώς, ωσάν κρυγιάνει (Πανώρ. Δ́ 68).
    • 2) Δουλεύω με το χέρι κ. ανοιγοκλείνοντας την παλάμη και τα δάκτυλά μου, ζυμώνω:
      • Τα έντερα της γης … κοπάνισον … και μάλαξέ τα (Σταφ., Ιατροσ. 7²⁰⁰).
    • 3) (Μεταφ.) ανακινώ στο νου, σκέπτομαι κ.:
      • η ψυχή … μπαίνει εισμιό εις λογισμόν και θάνατον μαλάσσει (Δεφ., Λόγ. 186).
    • 4)
      • α) Πιάνω με τα δάκτυλα, «πασπατεύω» κ.:
        • μαλάσσω (ενν. την παλαμίδα) και τσιμπώ την (Προδρ. IV 248-27)·
      • β) χαϊδεύω (ερωτικά):
        • Η πολιτική τον κόπελον … στα στήθη τον μαλάσσει (Σαχλ. N 265).
    • 5) Μαλάσσοντας ανακουφίζω:
      • Εις φλεγμονήν … μαλακτικά … να το μαλάξει (Ιατροσ. κώδ. τνή).
    • 6) (Προκ. για οπλισμό) κρατώ, χειρίζομαι:
      • μαλάσσουν σκουτάρια και κοντάρια (Θεματογραφία 15).
    • 7) Ηρεμώ, γαληνεύω, κατευνάζω κ.:
      • με τα λόγια να μαλάξει τη γνώμη του πασά (Λεηλ. Παροικ. 119)·
      • δράκοντος σκληράν μαλάξαι γνώμην (Καλλίμ. 513).
  • Β́ (Αμτβ.) μαλακώνω, γίνομαι εύκαμπτος:
    • τ’ άφτιαστο σίδερον δεν μαλάσσει, … (Σουμμ., Παστ. φίδ. Ά [261]).
• II. (Μέσ.) ηρεμώ, καταπραΰνομαι:
  • κατέπαυσεν (ενν. ο θρήνος, ο δαρμός, κ.ά.), … εμαλάχθην (Καλλίμ. 2131).

[αρχ. μαλάσσω. Η λ.,καθώς και τ. ‑ζω, και σήμ. (Κριαρ., ΛΚΝ)]