• 1) Με μεγαλοπρέπεια, με πολυτέλεια:
  • οικέτιδές τε … λαμπρώς ηγλαϊσμέναι (Διγ. Gr. 1796· Ιστ. Βλαχ. 1672).
• 2) Αξιοπρεπώς:
  • Η κόρη ταύτ’ ως ήκουσεν, άφωνος ισταμένη και ησυχάζουσα λαμπρώς … (Διγ. Z 796).
• 3) Με εξαιρετική ομορφιά, πολύ ευχάριστα:
  • το έδαφος τοις άνθεσι λαμπρώς πεποικιλμένον (Διγ. Z 2767)·
  • γερανοί λαμπρώς … μελωδούσι (Διγ. A 3874).

[αρχ. επίρρ. λαμπρώς]