• α) Ακτινοβολία, λάμψη, δυνατό φως:
  • η λάμψις του ηλίου (Φλώρ. 628)·
  • (σε μεταφ.):
    • οι μέρες με σιγανεμιά και λάψη ξημερώνου (Ερωτόκρ. Έ 98)·
  • (μεταφ.):
    • η ομορφιά κι η λάμψη τση του ηλιού τσ’ ακτίνες σβήνει (Ερωτόκρ. Β́ 180· Διακρούσ. 116²)·
• β) προκ. για αστραπή:
  • ότε δεις τον ουρανόν να 'ναι σκοτεινιασμένος και λάμψες βγαίνουσι συχνά (Κορων., Μπούας 64)·
  • φρ. δίδω σε λάμψη, βλ. δίδω IΆ7.

• Η λ. ‑ψις ως τοπων.:
  • (Πορτολ. A 242⁸).

[μτγν. ουσ. λάμψις. Η λ. (‑ψη) και σήμ.]