• 1)
  • α) Κορίτσι, κοπέλα:
    • (Τζάνε, Κρ. πόλ. 573²⁵)·
    • κλάηματ’ απού γίνουνται για κορασίδας κάλλη (Πανώρ. Πρόλ. 89)·
  • β) παρθένα, ανύπαντρη γυναίκα:
    • η παιδοπούλα … κορασίδα, και ανήρ δεν την ήξερεν (Πεντ. Γέν. XXIV 16· Συναξ. γυν. 1140).
• 2) Κόρη, θυγατέρα:
  • (Πτωχολ. α 505).
• 3) Συντρόφισσα, ακόλουθος· θεραπαινίδα:
  • από τες κορασίδες σου καμιά μ’ εσέ μην φέρεις (Σουμμ., Παστ. φίδ. Β´ [1041])·
  • μπαίνει μέσα με τσι κορασίδε τση η Ροδοδάφνη (Ροδολ. Β´ μετά στ. 506).

[<ουσ. κοράσιον + κατάλ. ‑ίς/‑ίδα. Η λ. (‑ίς) τον 7. αι.· ‑ίδα στο Meursius και σήμ.]