• α) Ευσπλαχνία, οίκτος:
  • (Κορων., Μπούας 57)·
• β) συμπάθεια, εύνοια:
  • η πολλή του ’σπλαχνία οπού ’χεν εις τους χριστιανούς (Παλαμήδ., Βοηβ. 13)·
• γ) προσήνεια:
  • ως είδε ο σουλτάνος την δουλοσύνην αυτών, εδέκτη τους με μεγάλην ευσπλαχνίαν και αγάπην (Χρον. σουλτ. 133³²)·
• δ) αγάπη, στοργή:
  • της γυναίκας την καρδιά η ευσπλαχνιά την κλίνει (Φαλιέρ., Λόγ. 178).

[αρχ. ουσ. ευσπλαγχνία. Ο τ. εσπλαχνία και σήμ. ποντ. Ο τ. ευσπλαχνία και σήμ.]