• 1)
  • α) Με τέχνη:
    • (Βέλθ. 382)·
  • β) με τέχνη, επιδέξια:
    • απλώσας την χείρα σου απόλυσον αυτόν εντέχνως (Ιερακοσ. 510³²).
• 2) Προσχεδιασμένα, σκόπιμα:
  • εποίησε δε τούτο εντέχνως, ίν’ ακούσωσιν οι απανταχού Γραικοί (Ιστ. πολιτ. 27¹⁰).
• 3) Με επάρκεια:
  • Εάν έμαθον την ραπτικήν εντέχνως επιστήμην (Προδρ. III 158).

[αρχ. επίρρ. εντέχνως]