• 1)
  • α) Εγκόλπιο, φυλαχτό:
    • εβγάνει το εγκόλπιον και δίδει το την κόρην (Ιμπ. 536)·
  • β) (εκκλ.) το επιστήθιο του αρχιερέα που εικονίζει το Χριστό σαν επίσημο διακριτικό της αρχιερατικής εξουσίας:
    • Το γκόλφι της εκκλησίας το μεγάλο … να το δώσετε του γκαστάλδου (Σεβήρ., Διαθ. 191⁹²).
• 2) (Γενικ.) πράγμα πολύτιμο, κόσμημα:
  • λάβεις δε και την προίκα σου … κιντηνάρια είκοσι, … εγκόλπια πολύτιμα (Διγ. Z 2086).

[ουδ. του μτγν. επιθ. εγκόλπιος ως ουσ. Oι τ. και σήμ. ιδιωμ. (ΙΛ, λ. γκόλφι). Η λ. τον 8.-9. αι. (LBG) και σήμ. (‑ο)]