• self-inflicted shame or disgrace, self-humiliation (near-syn αυτοδιασυρμός):
  • αμόκ αυτοεξευτελισμού |
  • χρειάζεται πολλή τέχνη ή πολλή ειλικρίνεια, ώστε μια τέτοια εκμηδένιση να μην προκαλέσει τον αυτοεξευτελισμό, την αυτοταπείνωση (Panagiotop) |
  • ζητάει μέσα στη βρωμιά, τον αυτοεξευτελισμό και τον θάνατο, να βρει τη σωτηρία του (Skouloudis)

[fr kath (neol: Koumanoudis) αυτοεξευτελισμός bes (1894) αυτεξευτελισμός, cpd w. εξευτελισμός]