[μσν. απολογ(ούμαι) μεταπλ. -ιέμαι < αρχ. ἀπολογοῦμαι· τροπή [o > i] από τον αόρ. απηλογήθηκα, με “εσωτερική αύξηση” αναλ. προς ρ. που έπαιρναν [i] : αρχ. ἠθέλησα, ἠδυνήθην, εrδον `είδα΄, εrπον - εrπα, επέκτ. σε άλλα ρ.: ήψησα, ήφερα, κατήφερα, ανήμενα και νέος ενεστ. ανημένω, απηλογιέμαι]