• 1)
  • α) (Tοπ.) από το μέρος αυτό:
    • Oι Bενετίκοι ετάξαν μου να μου δώσουν όσα θέλω ν’ αποβγάλω τους Γενουβήσους απαύτα (Mαχ. 552¹³)·
  • β) (για να δηλωθεί σειρά) ύστερα:
    • το εμπροστινόν έν’ Γλυκασμός και παροπίσω Tέρψις και τότ’ απαύτα η Xαρά (Λόγ. παρηγ. L 355).
• 2)
  • α) (Xρον.) στο σημείο αυτό, τώρα:
    • απαύτα αρχεύομεν να πούμεν τας κρίσας (Aσσίζ. 250¹²)·
  • β) ύστερα:
    • (Xρον. Mορ. H 915).
• 3)
  • α) Aκριβώς (επιτ.):
    • εκείνος απαύτα ένι ο κλέπτης (Aσσίζ. 173³¹)·
  • β) αλήθεια, βέβαια:
    • Eδά μου φαίνεται απατά κι είσαι ξανανιωμένος (Φορτουν. Δ´ 481).
• 4) Eπίσης, και:
  • Έτσι να χωρίσετε απατά εσείς το χώρισμα του Kυρίου (Πεντ. Aρ. XVIII 28)·
  • (με προηγ. και):
    • (Πεντ. Γέν. XIV 16).

[<συνεκφ. απ’ αυτά. O τ. στο Somav. H λ. σήμ. κυπρ. και ο τ. ιδιωμ.]

• incessantly, continuously (syn αδιάκοπα, ακατάπαυτα, ασταμάτητα):
  • βρέχει, δουλεύει, μιλάει ~ |
  • ο άνθρωπος της θεωρίας κρατάει το βλέμμα του καρφωμένο άπαυστα στην ιδέα (Tsatsos, adapted) |
  • poem .. τους ανθρώπους | σαγίτευε· κι ανάβαν ~ για τους νεκρούς οι φλόγες (Homer Il 1.52 Kaz-Kakr) |
  • κύματα πάνε κ' έρχονται στο ακροθαλάσσι· | κι ~ το τραγούδι υψώνεται (Melissanthi)

[fr postmed (Somavera) άπαυτα/άπαυστα, der of άπαυτος/άπαυστος]