• ① deceived or tricked person:
  • η τραγωδία είναι μια απάτη, όπου πιο σοφός είναι ο ~ από κείνον που δεν απατήθηκε (Andronikos)

• ② man whose wife or lover is unfaithful to him, cuckold (syn κερατάς):
  • η μοιχαλίδα απευθύνεται στον απατημένο της (Palaiologos) |
  • ο ~ παρηγοριέται με καινούργιες αγάπες (Karagatsis)

[substantiv. m of απατημένος2]

• ① deceived, tricked, conned (syn εξαπατημένος):
  • αισθάνεται τον εαυτό του απατημένο |
  • τι απατημένοι που βγήκαν πάντα όσοι τους άκουσαν τους Bενετούς! (Petsalis) |
  • εναντίον του κράτους, που απατά τους νέους πολίτες του, η απατημένη νεότητα υποβάλλει μήνυση (Palaiologos)

• ② whose wife, fiancée or lover is unfaithful, deceived, cuckolded (syn κερατωμένος):
  • ~ εραστής, σύζυγος |
  • ο ~ μνηστήρ δεν έδωσε την παραμικρή σημασία (Karagatsis) |
  • rembetiko μου 'χες τάξει, βρε κακούργα, πως θα μου 'μενες πιστή | και απατημένο τώρα με παράτησες (IPetrop)

[ppp of απατώ; cf kath ηπατημένος]