• one opposing or being against sth, opponent:
  • οι αντιτιθέμενοι στη στείρωση |
  • η κυβέρνηση εσκόπευε να εξοντώσει τους αντιτιθεμένους στις επιδιώξεις της (Roussos)

[substantiv. m of αντιτιθέμενος2]

• ① antithetical, conrasting, opposing, clashing (syn αντιμαχόμενος2 1b):
  • αντιτιθέμενες απόψεις, λύσεις, τάσεις, φιλοσοφίες |
  • αντιτιθέμενα χαρακτηριστικά |
  • αντιτιθέμενες και ασυμβίβαστες κοινωνικές ανάγκες |
  • οι αντιτιθέμενες μεταξύ τους καταστάσεις επιθυμίας και αποστροφής |
  • η πάλη των αντιτιθεμένων συμφερόντων και τάξεων |
  • ο Bασίλειος κατόρθωσε να συνθέσει τις δύο αντιτιθέμενες παιδείες, την ελληνική και τη Xριστιανική (Tatakis)

• ② being against, opposing, resisting (syn αντιτασσόμενος):
  • φοβούνται να οπλίσουν ανθρώπους αντιτιθέμενους σ' αυτούς (Petsalis)

[fr kath αντιτιθέμενος, prp of αντιτίθεμαι]