• 1)
  • α) (Προκ. για εχθρική διάθεση) εναντίον κάπ.:
    • αντίδικά μας τ’ άρματα να πιάσου δε φοβούνται (Zήν. B´ 264)·
  • β) εις βάρος κάπ., απέναντι σε κάπ. ή κ.:
    • σφάλμα ουδένα αντίδικα του νόμου δεν έχω καμωμένο (Πιστ. βοσκ. IV 5, 82).
• 2) Aντίθετα με κ., κατά παράβαση:
  • αντίδικα της φύσης (Kατζ. Γ´ 29).
• 3) Άδικα, αδικαιολόγητα:
  • αντίδικα … την ζωήν μου χάνω (Πιστ. βοσκ. IV 5, 56).

[<επίθ. αντίδικος]

• antijudicial, antijuridical (ant δικαστικός):
  • έργο αντιδικαστικό και απαράδεκτο (Stasinop) |
  • η έντονα αντιδικαστική νοοτροπία που εκφράζεται στην κωμωδία Σφήκες είναι αυτή που διώχνει τους πρωταγωνιστές από την Aθήνα (FKakridis)

[fr kath αντιδικαστικός, cpd w. δικαστικός]