• (Προκ. για την όψη προσώπου) διαφορετικός, αλλοιωμένος, παραμορφωμένος· αλλόκοτος:
  • Kι είχεν θωριάν αγριόθωρην, μαύρην και αλλοτριωμένην (Πικατ. 70).

[μτχ. του αρχ. αλλοτριόω, νεότ. ‑ώνω (Βλάχ.). H λ. και σήμ.]

• alienated, estranged (syn αποξενωμένος):
  • ο ~ άνθρωπος απέναντι στα πράγματα |
  • το αλλοτριωμένο άτομο ζει σε κλίμα άγχους |
  • αλλοτριωμένες φυλές |
  • ο μεγαλοφυής που βιδώνεται νυχτόημερα στο ερευνητικό του εργαστήριο, ~ από κάθε άλλη απασχόληση (Panagiotop)

[fr MG αλλοτριωμένος, ppp of αλλοτριώνω ← AG ἀλλοτριῶ]