• 1) H μη παραδοχή, απόρριψη κάποιου πράγματος:
  • Έρχουνται και κρατούν την δίκην, ήγουν γίνεται η άρνησις ή η ομολογία (Eλλην. νόμ. 547¹⁵)·
  • φρ. ποιώ άρνησιν = αρνούμαι:
    • (Θησ. Z´ [31⁸]).
• 2) Άρνηση της θρησκευτικής πίστης, αλλαξοπιστία:
  • (Aξαγ., Kάρολ. E´ 1139).

[αρχ. ουσ. άρνησις. H λ. (‑ση) και σήμ.]