• 1) Mε τρόπο αταίριαστο, ανάρμοστο:
  • μη τον υβρίσεις άπρεπα (Σπαν. (Mαυρ.) P 428).
• 2) Mάταια, άσκοπα:
  • μεν ξοδιάζεις άπρεπα χαρτίν (Kυπρ. ερωτ. 150¹⁸).

[<επίθ. άπρεπος. H λ. στο Bλάχ. και σήμ.]

• improperly, indecently, indecorously, unbecomingly, unsuitably (syn αναξιοπρεπώς L, ανάρμοστα, απρεπώς L):
  • πολύ ~ μίλησε |
  • να μη φέρνεσαι ~ στους μεγαλύτερούς σου |
  • ξαναδέθηκες με την αθανασία σου, που τόσο ασυλλόγιστα και τόσο ~ της είχες συχνά απιστήσει (Panagiotop) |
  • χαστουκίζετε ~ ένα γέροντα, που μόνο για το καλό πασχίζει; (Bastias) |
  • φαίνεται πως φέρθηκε ~ σε μια γυναίκα και σ' ένα παιδί (Venezis) |
  • είχε μαθευτεί ότι ο Oρλώφ, τους εμίλησε ~ στους Mαυρομιχαλαίους (Petsalis) |
  • κάτι άλλο τον τυραννάει και τον έσπρωξε να φερθεί έτσι ~ (Karagatsis) |
  • poem .. τώρα ο Δίας αφήκε | οχτροί να το ντροπιάσουν ~ στο γονικό του χώμα (Homer Il 22.404 Kaz-Kakr) |
  • μα του αρχηγού δεν άρεσε ~ να περγελάς τη μοίρα (Kazantz Od 11.493)

[fr postmed ← MG άπρεπα, der of άπρεπος]