Η ερμηνεία ποιημάτων δεν βοηθά τη φιλοσοφική έρευνα.
Τότε είπε ο Ιππίας: Μου φαίνεται πως και η δική σου ανάλυση της ωδής είναι πετυχημένη, Σωκράτη· αλλά έχω κι εγώ [347b] για την ίδια ωδή μια ενδιαφέρουσα ερμηνεία· αν θέλετε, να σας την εκθέσω.
Κι ο Αλκιβιάδης: Σύμφωνοι, είπε, αλλά σε άλλη ευκαιρία, Ιππία. Τώρα όμως —τέτοια συμφωνία δεν έκαναν μεταξύ τους ο Πρωταγόρας κι ο Σωκράτης;— είναι σωστό, αν ο Πρωταγόρας έχει να κάνει καμιά άλλη ερώτηση, να του απαντήσει ο Σωκράτης· κι αν επιτέλους δέχεται αυτός ν᾽ απαντά στον Σωκράτη, να υποβάλει ερωτήσεις ο δεύτερος.
Είπα κι εγώ: Αφήνω στον Πρωταγόρα να διαλέξει ό,τι του είναι πιο ευχάριστο· αν όμως συμφωνεί, ας αφήσουμε κατά μέρος τις ωδές και τα έπη· [347c] γιατί θα ένιωθα μεγάλη χαρά, Πρωταγόρα, αν φτάναμε μαζί στο τέλος της έρευνας για εκείνα που σε ρώτησα στην αρχή. Γιατί μου φαίνεται ότι οι συζητήσεις πάνω στα ποιήματα μοιάζουν πάρα πολύ με τα συμπόσια των αμόρφωτων, των ανθρώπων της αγοράς. Δηλαδή αυτοί, επειδή τους λείπει η καλλιέργεια και δεν μπορούν, καθώς πίνουν, να κρατούν τη συντροφιά τους μόνοι τους, δηλαδή με τραγούδια και συζητήσεις δικές τους, έδωσαν αξία [347d] στις αυλητρίδες, νοικιάζοντας με πολλά χρήματα ξένη φωνή, τη φωνή του αυλού, και μ᾽ αυτή κρατούν τη συντροφιά τους. Όταν όμως η συντροφιά είναι από ανθρώπους καλούς και ενάρετους και καλλιεργημένους, ούτε αυλητρίδες ούτε χορεύτριες ούτε κιθαρίστριες εμφανίζονται, αλλά αυτοί καταφέρνουν μόνοι τους να κρατούν τη συντροφιά τους, δίχως αυτές τις ανοησίες και τα παιδιαρίσματα, τραγουδώντας οι ίδιοι τους· ο καθένας με τη σειρά του γίνεται αφηγητής ή ακροατής, χωρίς να παραφέρονται, ακόμα κι όταν [347e] πίνουν κρασί με την ψυχή τους. Το ίδιο λοιπόν και σε συγκεντρώσεις όπως καληώρα, όταν συγκεντρώνουν άντρες με χαρίσματα, τέτοια που οι περισσότεροι της συντροφιάς μας πιστεύουν ότι έχουν — ποιά ανάγκη υπάρχει από ξένες φωνές και ποιητές, που δεν μπορεί κανείς να τους ζητήσει εξηγήσεις πάνω σ᾽ αυτά που λένε; Και έτσι, όταν οι κοινοί άνθρωποι τους αναφέρουν για να ενισχύσουν μια άποψή τους, ο ένας υποστηρίζει ότι ο ποιητής εννοεί αυτό, ο άλλος ότι κάτι διαφορετικό — κι αυτό επειδή συζητούν για κάτι που δεν μπορεί να ξεκαθαριστεί εντελώς· οι καλλιεργημένοι άνθρωποι όμως αφήνουν κατά μέρος τέτοιες συζητήσεις [348a] και κρατούν τη συντροφιά τους με τα μέσα που διαθέτουν μόνοι τους, καθώς ο ένας δοκιμάζει τον άλλο από τη συμμετοχή του στη συζήτηση. Νομίζω λοιπόν ότι κι εμείς οι δυο αυτούς τους τελευταίους πρέπει να μιμηθούμε· ν᾽ αφήσουμε κατά μέρος τους ποιητές και να περιορίσουμε τη συζήτησή μας ανάμεσά μας: να προσπαθήσουμε να δούμε πού βρίσκεται η αλήθεια και να δοκιμάσουμε τις δυνάμεις μας. Τώρα, αν προτιμάς να συνεχίσεις τις ερωτήσεις σου, είμαι στη διάθεσή σου και σου απαντώ· αν όμως προτιμάς, κάνε μου εσύ την παραχώρηση, ώστε να ολοκληρώσουμε τη συζήτηση που αρχίσαμε και την αφήσαμε στη μέση.

Ο Πρωταγόρας πείθεται να συνεχιστεί η διαλογική συζήτηση.
[348b] Καθώς έλεγα εγώ αυτά κι άλλα παρόμοια, ο Πρωταγόρας δεν άφηνε καθόλου να φανεί καθαρά ποιό από τα δυο θα κάνει. Τότε ο Αλκιβιάδης στράφηκε προς τον Καλλία και του είπε: Τί λες, Καλλία, σου αρέσει και τώρα η στάση του Πρωταγόρα, που δε θέλει να πει ξεκάθαρα αν θα δεχτεί να συζητήσει ή όχι; Εμένα πάντως δε μ᾽ αρέσει· λοιπόν ας αρχίσει τη συζήτηση ή ας δηλώσει ότι δεν έχει διάθεση να συζητήσει κι έτσι εμείς απ᾽ αυτό να σχηματίσουμε γνώμη για το πρόσωπό του κι ο Σωκράτης να συζητήσει με κάποιον άλλο ή ν᾽ ανοίξει συζήτηση όποιος άλλος θέλει με άλλον.
[348c] Από τα λόγια του Αλκιβιάδη και τα παρακάλια του Καλλία και όλης σχεδόν της συντροφιάς μού φαίνεται ότι ντράπηκε ο Πρωταγόρας· λοιπόν αποφάσισε, απρόθυμα, να συζητήσει και με προκάλεσε να του υποβάλω ερωτήσεις λέγοντας ότι θα δώσει απαντήσεις.