• ① apprehended or detected at the time of perpetration, caught in the act, flagrant:
  • ~ κλέφτης |
  • αυτόφωρο κακούργημα, πλημμέλημα |
  • αυτόφωρη καταπάτηση του νόμου |
  • τα αδικήματα του τύπου είναι αυτόφωρα (Christidis EΣ)

• ② commissioned to try persons apprehended in the perpetration of unlawful acts:
  • παραπέμφθηκε να δικαστεί στο αυτόφωρο τριμελές πλημμελειοδικείο

[fr kath αυτόφωρος ← AG (Soph +), cpd w. φώρ 'thief'; cf κατάφωρος (also ModG), περί-, ευπερί- etc]