• 1) Γέννηση, τοκετός:
  • (Απόκοπ. 431)·
  • φρ. έρχομαι στη γέννα = πρόκειται να γεννήσω:
    • (Ερμον. Α 36).
• 2) Το σύνολο των παιδιών, των απογόνων:
  • Γυναίκες, άνδρες, τέκνα μου, γέννα κι αναθροφή μου (Τζάνε, Κρ. πόλ. 229¹).
• 3) (Προκ. για τη σελήνη) ανατολή:
  • γέννα της σελήνης (Καλλίμ. 897).

[αρχ. ουσ. γέννα. Η λ. και σήμ.]

• Χριστούγεννα:
  • τα Γέννα ού το Πάσχαν (Ασσίζ. 427⁵).

[ουσ. γέννα η με αλλαγή γένους. Η λ. τον 6. αι.]

• 1) Τολμηρός, ισχυρός, ανδρείος:
  • εύτολμος, γενναίος στρατιώτης (Αχιλλ. N 1320).
• 2) (Υπερθ.) τιμητική προσφών.:
  • ω γενναιότατοι, φίλοι και αδελφοί μου (Περί ξεν. 204).
• 3) (Προκ. για βάδισμα) γρήγορος:
  • αναχωρήσωμεν εν βαδισμῴ γενναίῳ (Καλλίμ. 226).

[αρχ. επίθ. γενναίος. Η λ. και σήμ.]

• 1) Με γενναιότητα, με τόλμη:
  • (Διγ. Z 2395).
• 2) Με υπομονή, καρτερικά:
  • Εάν πονείς τον έρωταν, υπόμενε γενναίως (Αχιλλ. O 364).

[αρχ. επίρρ. γενναίως]