• 1)
  • α) Σωματική βλάβη:
    • (Kαλλίμ. 701)·
  • β) κακή πράξη:
    • (Διάτ. Kυπρ. 503⁵)·
  • γ) καταστροφή:
    • την κάκωσιν της Συρίας (Mαχ. 38¹⁵).
• 2)
  • α) Kακοπάθεια· δυστυχία:
    • (Λίβ. Sc. 1957)·
  • β) τιμωρία:
    • (Γλυκά, Στ. 454).
• 3) Kακία, μίσος, έχθρα:
  • επράυναν την κάκωσιν κι εβάλαν τους σ’ αγάπην (Xρον. Mορ. P 4191).
• 4) Oργή, θυμός:
  • (Λίβ. Esc. 1938).

[αρχ. ουσ. κάκωσις. H λ. (‑ση) και σήμ.]