• α) Όμορφος:
  • κόρην ωραιοτόπλαστην, ομορφοκαμωμένην (Λίβ. Esc. 3503)·
  • άλογα … ’μορφοκαμωμένα (Βεν. 18)·
• β) (προκ. για πράγμα) όμορφα κατασκευασμένος, φτιαγμένος:
  • παπούτσες χελωνόκοπες ευμορφοκαμωμένες (Γεωργηλ., Θαν. 585)·
  • το παλάτιν το χρυσόν τ’ ομορφοκαμωμένο (Βεν. 39).

[<επίρρ. εύμορφα + μτχ. παρκ. του κάμνω. Ο τ. ομ‑ και σήμ.]