Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 2 εγγραφές [1 - 2] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- επίρρημα το [epírima] Ο49 : (γραμμ.) άκλιτη λέξη που προσδιορίζει ιδίως το ρήμα ή άλλη λέξη (επίθετο, ουσιαστικό ή άλλο επίρρημα) και δηλώνει τόπο, χρόνο, τρόπο κτλ.: Tοπικό / χρονικό / τροπικό / ποσοτικό / βεβαιωτικό / διστακτικό / αρνητικό ~. Ερωτηματικό / αναφορικό / θετικό ~. Συσχετικά επιρρήματα. Σχηματισμός / ορθογραφία των επιρρημάτων.
[λόγ. < ελνστ. ἐπίρρημα]
- επιρρηματικός -ή -ό [epirimatikós] Ε1 : (γραμμ.) που αναφέρεται στο επίρρημα και ιδίως έχει τα χαρακτηριστικά του ή χρησιμοποιείται όπως αυτό: ~ προσδιορισμός. Επιρρηματική πρόταση / μετοχή. Επιρρηματική χρήση των ουσιαστικών. Επιρρηματική έκφραση, που δηλώνει ό,τι και ένα επίρρημα.
επιρρηματικά & (λόγ.) επιρρηματικώς ΕΠIΡΡ. [λόγ. < ελνστ. ἐπιρρηματικός, ἐπιρρηματικῶς]
