• Ά Μτβ.
  • 1) (Εκκλ.) διδάσκω, ερμηνεύω σωστά:
    • Εργάτας τοιούτους θέλει ο Κύριος, ορθοτομούντας τον λόγον της αληθείας (Μαλαξός, Νομοκ. 63).
  • 2) Εφαρμόζω σωστά:
    • καλός γαρ ένι ο δικαστής … οπού το δίκαιον … ορθοτομεί (Σπαν. (Μαυρ.) P 76).
  • 3) Διευθετώ με τον ορθό τρόπο ζητήματα που αφορούν κάπ.:
    • ο Ανδρόνικος … ορθοτόμησε την Εκκλησίαν (Χρον. βασιλέων 1373).
• Β́ (Αμτβ.) ρυθμίζω θρησκευτικό θέμα κατά την ορθόδοξη διδασκαλία:
  • έστερξαν (ενν. οι χριστιανοί) τον της ενώσεως όρον και αυτοί μετά συμφωνίας, ως ότι … ει έστι τι το μη τελέως ορθοτομούν, διορθώσωσι (Δούκ. 317²⁷).

[μτγν. ορθοτομέω. Για μτχ. ενεστ. ορθοτομούντας ως ουσ. σήμ. ιδιωμ. βλ. Κόμης. Η λ. στο ΑΛΝΕ]